2012-03-01
Podróż Argentyna 2010
Opisywane miejsca:
Chicago, El Calafate, Lago Argentino, Torres del pain nat.park, Lodowiec perito moreno, Iguasu (13290 km)
Typ: Album z opisami
z ORD Chicago-O'Hare--- rozpoczynam wiele moich dalekich podrozy
Nie przygladajcie sie prosze owej mapie obok bo nie moglam sobie z nia poradzic, z pewnoscia nie bylam u wybrzezy Afryki
Po wielogodzinnej (ok 30 h) podrozy i niezliczonych przesiadkach dolecialysmy do Patagonii. Centralnym miastem po stronie Argentynskiej jest El Calafate. Niewielkie miasteczko nad najwiekszym z jezior Argentyny, o tej samej nazwie.
Zamieszkalysmy w hotelu Solares del Sol przypominajacym z wygladu nasze budownictwo poludnia Polski. Dzieki mailowemu kontaktowi program wycieczek zostal ustalony jeszcze w Chicago. Po wprowadzeniu niewielkich korekt wraz z nowym dniem zaczelysmy chlonac Patagonie.
Na poczatek w celu aklimatyzacji i odpoczynku po trudach lotu zabralysmy sie na wycieczke katamaranem po Jez. Argentynskim do kilku lodowcow schodzacych bezposrednio do jeziora. Pierwszy z ogladanych lodowiec Upsala plynie plasko i lamie sie w postaci olbrzymich kier lodowych, pozostale schodza do jeziora wysokimi scianami lodu. Rozlamujac sie daja dodatkowy efekt huku i fali oraz wspaniale widoki. Podobne do alaskanskich lodowcow ktore plyna prosto do morza te zas schodza wprost do jeziora.
calodniowy wyjazd rozpoczety przed switem w strone granicy z Chile- przejazd busikiem przez park i zwiedzanie limitowane czasem oraz warunkami pogodowymi. Kraniec Am. Pd to kraina silnych porywistych wiatrow. Park przepiekny, wyzwanie dla wspinaczy. Zaskoczyl mnie koloryt Torres del Pain jak i roslinki ktore wiosna zaczynaly budzic sie do zycia. Zawsze mile sa spotkania z fauna tego terenu. Dzikie lamy guanaco jak i nielot nandu ladnie pozowaly do zdjec.
Co by nie mowic o tym lodowcu robi wrazenie swoja wielkoscia 258km2 i dlugoscia 30 km. Jest jednym z 48 lodowców zasilanych przez Poludniowy Ladolód Patagonski zlokalizowany w Andach. To pole lodu jest trzecia co do wielkosci na swiecie rezerwa wody pitnej.
Jego unikalanoscia jest tez zjawisko nazywane cieleniem lodowca.Opada do jeziora stroma sciana lodu, ktora lamie sie i kruszy w sprzyjajacych warunkach. Balans tego lodowca jest rowny zeru -nie cofa sie i nie naciera. Natomiast plynac, co kilka lat jego masa blokuje ujscie jednej odnogi jeziora. Woda wytrwale drazy dziure, az w pewnym momencie wyrobiony luk sie zapada. Zjawisko to powtarza sie srednio co 4 lata. W momencie tym huk musi byc niezwykly, wody toruja sobie droge do splywu a czolo lodowca rozpada sie na mniejsze kawalki.
Nazwa Wodospady Iguaçu - Cataratas do Iguaçu (w jezyku guaraní - Wielka Woda), w 2011 wybrane zostaly jednym z siedmiu naturalnych cudów swiata. Ta niesamowita energia wody i niezwykla moc sil przyrody, zachwyci chyba wszystkich odwiedzajacych.
Rzeka Iguaçu ok. 1320 km dlugosci, plynac przez Wyzyne Brazylijska wije sie zakolami, az wzbogacona wodami doplywów, opada w 275 kaskadach, rozbijajacych jej nurt.
Najwiekszy z wodospadów, wodospad Garganta del Diablo (Gardlo Diabla) ma wysokosc 72 m. Woda z wielkim hukiem spada do gardzieli jaka sobie juz utorowala w skale, rozbija sie na mniejsze czastki i ponownie unosi ku gorze. Z glebi wodospadu unosza sie stale wodne "dymy" uniemozliwiajace spojrzenie do srodka gardzieli.
Zarówno w Argentynie, jak i w Brazylii wodospad otaczaja parki narodowe, przez które wiedzie droga do rzeki. Po stronie argentynskiej eksploracja wodospadow jest mozliwa dzieki ponad 20 km sciezek pieszych i pomostow,poprowadzonych na trzech poziomach wysokosci oraz wycieczce lodzia po rzece. Strona brazylijska oferuje mniej spacerow przy wodospadach i podroze po rzece. Za to jest tam inne spojrzenie na panorame i dobrze widoczne podwojne progi skalne. Jesli za wiele wody nie spada w Gardzieli mozna i ja dojrzec.
Zachwycajaca jest ilosc wody jaka pozornie leniwa rzeka niesie. Zdarza sie czasami, ze rzeka zamiera. W maju i czerwcu 1978 r. w okresie szczególnie uporczywej suszy, nurt oslabl tak bardzo, ze przez 28 dni przez krawedz urwiska nie przeplynela ani kropla wody. Byl to pierwszy przypadek wyschniecia wodospadu od 1934 r.
Zarowno spojrzenie w dol Diabelskiej Gardzieli, jak i podziwianie panoramy czesci z calosci wodospadow dostarcza wspanialych wrazen. Polecam wybrac sie w okresie pory deszczowej od listopada do maja-- widoki gwarantowane.
coz tu pisac trzeba wrocic do realiow, a piekne widoki i niezapomniane przezycia trzymac w dobrej pamieci
Zaloguj się, aby skomentować tę podróż
Komentarze
-
-
Dopiero teraz dotarłam do Twojej podróży, ale dzięki za zachętę.
Widoki na lodowce i wodospady są super.
W tym wcieleniu pewnie tam nie dotrę. -
piekna podroz. Z przyjemnoscia poogladalem nowe miejsca i odswiezylem swoje wspomnienia z Patagonii -
dopisze do listy marzeń, piękna podróż :) -
Podróż marzeń. I świetne zdjęcia. Pozdrawiam. -
moze moje piekne fotki Cie zmobilizuja do zmiany kierunku lotu, choc z Dalekiego Wschodu do Am. Pd juz tez nie tak daleko - zycze bys kiedys znalazl czas i mozliwosci by tam poleciec. -
Piękne fotki. Marzy mi się by polecieć do Ameryki Południowej....ale jakoś zawsze koniec konców ląduje na Dalekim Wschodzie:) -
kiedy tylko znajdziecie czas , kase i towarzystwo do podrozy wyruszajcie do Am. Pd- moze byc Argentyna na poczatek. Jest ona nam Polakom bardzo przyjazna, z latwoscia jako obywatele UE pokonujemy granice, panstw osciennych dzieki temu mozna o tu to tam wyskoczyc .
Dziekuje Wam za komentarze i okazana sympatie dla moich zdjec. -
Piękna podróż, wodospady super, że o lodowcach nie wspomnę. -
...wodospady bez wątpienia na miano cudu natury zasługują!... -
_pp[1] maly.JPG)
Marzy mi się Torres del Paine, El Calafate, lodowiec Perito Moreno, trekking do Cerro Torre i Fitz Roy, Ruta 40... A że „Każde marzenie dane jest nam wraz z mocą potrzebną do jego spełnienia" to zapewne tylko kwestia czasu. Szkoda, że tak mało słów bo zdjęcia pokazały piękny zakątek ziemi -
o smoku dziekuje za pochwaly- chetnie bym tam wrocila
-
Piekna podroz i takiez zdjecia! Pozdrawiam!
Pozdrawiam-)